Oficjalne Forum Parafii Debno

Nabożeństwo było piękne. Dużo słów. Ale to co pozostało, to na pewno pytanie odnośnie własnej wiary.
I chyba skrucha w słowach; "Biblio, nie umiem Cię czytać".

Śmieszna sprawa trochę. Bo ludzie nie wiedzieli co się dzieje. Zwłaszcza Ci co przyszli w połowie, zadając sobie pytanie: czy to już Msza?
Jednocześnie smutne jest to, że ludzie nie znają liturgii Eucharystii. To widać. Zwłaszcza w dzień powszedni.

Ok. Tyle.
Namieszałam tu ;-)

Może przykładami.
Stoją, kiedy należy usiąść, klęczą kiedy należy wstać itp. Oglądają się za siebie słysząc co 'robi' reszta ludzi w Kościele, tzn. słyszą, jakieś ruchy.

Hm. Może to nie do końca tak, że nie znają liturgii Eucharystii. Może to wynika z nieuwagi, zamyślenia się, bujania gdzieś w obłokach, bycia myślami gdzieś indziej niż na Mszy Świętej. I tym podobne.
Oczywiście nie mówię tu o wszystkich. Co by nie było. Może za bardzo uogólniam. Ale sporo takich wierzących jest. Cóż.

:-)

Zgadzam się, że może być wiele tradycji. Choć nie powinno tak być. Przecież konkretne gesty i zachowania na Mszy Świętej są określone, prawda?
Myślę, że nawet nie czasem, ale często z braku koncentracji. A pisząc to miałam na myśli naszą Wspólnotę i naszych parafian. Nie wiem, czy dobrze myślę, ale pewno to też częściowo wynika z nie-zamiłowania do Eucharystii. Kto jest zamiłowany w liturgii, stara się ją poznać, zrozumieć co znaczą niektóre gesty, i wykonywać je z rzeczywistym zaangażowaniem i zrozumieniem.

Jeszcze pytanie mi się nasuwa z innej beczki. Dlaczego w naszej parafii nie ma zainteresowania jej życiem? Zainteresowania radą parafialną? Z czego to wynika? Czyżby 'zetlała' nasza wiara, a Kościół był tylko dodatkiem do życia, Msza Święta niedzielna dodatkiem do obowiązków? Jakimi jesteśmy w związku z tym chrześcijanami?

Może zbyt krytycznie na to patrzę. I krytycznie oceniam. Ale przecież, chyba jest coś nie tak.
przykre to jest, słyszeć, że nie ma zainteresowania parafialną radą.

Z Bogiem.

Aha.

A to przepraszam, że temat zaangażowania poruszyłam.
I bycia chrześcijanami nie tylko z metryczki.

Choć myślę, że nieodłącznie czytanie Pisma Świętego, wskazuje na naszą postawę bycia chrześcijaninem. I zaangażowaniem w życie wiary.

"Każdy powinien odpowiadać w jakiś sposób za swoją wiarę. Umacniać ją i dopiero wtedy brać się za ewangelizowanie."

Zgadzam się, jak najbardziej. Tylko, że nie jesteśmy w stanie i raczej nigdy się nam nie uda, dojść do doskonałości w wierze. Bo my jesteśmy tylko ludźmi, słabymi i grzesznymi.
Jakoś tak z Twojej wypowiedzi odczytuję, że nasza wiara musi być mocna i doskonała, by móc ewangelizować. A jak pisałam, wydaje mi się, że nigdy nie uda nam się tego osiągnąć = nigdy nie przyjdzie czas, w którym bylibyśmy super przygotowani do ewangelizacji.

Wiara wytrwała, pomimo przeciwności i wątpliwości, ciągle szukająca umocnienia, nawracająca, pokorna, jest już zaczątkiem do ewangelizacji. Chyba.