Oficjalne Forum Parafii Debno

„Narzeczeni są powołani do życia w czystości przez zachowanie wstrzemięźliwości. Poddani w ten sposób próbie, odkryją wzajemny szacunek, będą uczyć się wierności i nadziei na otrzymanie siebie nawzajem od Boga. Przejawy czułości właściwe miłości małżeńskiej powinni zachować na czas małżeństwa. Powinni pomagać sobie nawzajem we wzrastaniu w czystości”
KKK 2350

Jestem zdania, że współżycie przed ślubem tak naprawdę nie ubogaca drugiego człowieka... Często się mówi że współżycie przed ślubem jest dowodem miłości a mnie się wydaje że to tylko zaspokojenie swoich potrzeb. Właśnie:) powinniśmy sobie pomagać wzrastać w czystości i to jest chyba trudne zadanie... I tylko zachowana czystość może wyrazić prawdziwą więź. Trwanie w czystości nie jest czymś łatwym, ale coś co dużo kosztuje ma dla nas większą wartość.
"Bez czystości narzeczeńskiej trudno jest dorastać w miłości małżeńskiej, ani tym bardziej w miłości Boga".JPII
To ja tyle... Pozdrawiam:)

Uważam że ocena użytkownika "papa" jest niesprawiedliwa. Nie można oceniać kogoś że tak naprawdę nie kocha! Przynajmniej ja sobie nie życzę... a też zaliczam się do osób wypowiadających... tu właśnie może trzeba się zastanowić jaka to jest szczera miłość... ta ze współzyciem czy bez...

Jeśli Ktoś mnie kocha naprawdę, to nie musi sprawdzać przed ślubem czy do siebie pasujemy.
Osobiście nie chciałabym być "sprawdzana" przez partnera czy do niego pasuję.
Ani nie chciałabym by mój partner był "sprawdzany" przez kogokolwiek, kto mógł być przede mną.

A jeśli się kochamy, to możemy poczekać do ślubu, bo kwestia współżycia i dopasowania się w tej kwestii, nie jest tu najważniejsza. Zaryzykuję mówiąc wręcz, że jest w ogóle nie ważna.

Tak uważam.

miałam nie zabierać tu już głosu, ale wypowiedź "papy" (smerfa:) ) chyba trochę mnie do tego zmusza...
myślę że zbyt pochopna była ocena osób wypowiadających się tutaj - naprawdę to wiem jedno - nie wiem jak resztę ale mnie to raczej nie znasz, więc wypowiedź o wszystkich uczestnikach dyskusji była bezpodstawna.
oczywiście że pożycie czy jego brak przed ślubem nie daje nam gwarantu szczęśliwego małżeństwa, chodzi tu bardziej o próbę samego siebie - ile jestem w stanie zrezygnować tak naprawdę z siebie, jako doświadczona mężatka wiesz, że również i po ślubie nie zawsze jest możliwość współżycia i co wtedy? Załatwiamy "potrzebę" gdzie indziej?
zastanawia mnie Twój staż małżeński - oczywiście nie musisz tu mi na to odpowiadać
nikt nie powiedział, że życie we dwoje jest łatwe a moja wcześniejsza wypowiedź o kompromisie, rezygnacji z siebie i wybaczaniu, nie była bez powodu.
pozdrawiam

Masz rację CRITTY małżeństwo powołane jest do posiadania potomstwa. Gdy przygotowywaliśmy się do małżeństwa dostaliśmy od księdza książeczkę o małżeństwie!
I pisało w niej (teraz czytajcie uważnie) że zbawieni będą ci małżonkowie którzy mają dzieci!! Są gotowi do prokreacji! Pytam co z tymi którzy nie mogą ich mieć????????

do papy - albo nieuważnie przeczytałaś książeczkę albo dostałaś z tekstem przedsoborowym.
MAłżeństwo już po II soborze jako swój pierwszy cel obiera dobro małżonków. ma trzy swoje nakierowania:
- dobro małżonków
- zrodzenie potomstwa
- wychowanie
nie można zawrzeć małżeństwa jeśli nie jest się otwartym na potomstwo, prawo naturalne jest pierwsze przed prawem Kościelnym dlatego jeśli jakaś para narzeczeńska wychodzi z założenia że nie chcą mieć dzieci - nie może dojść do małżeństwa.
jest jeszcze jedna możliwość - dostałaś doooość stary dokument;) - myślę że resztę inf. w tej kwestii może dostarczyć x Andrzej B
do aja:
a co według Ciebie znaczy współżyć przed ślubem?

Ostatnio edytowany przez ... (2007-11-30 22:42:44)